Dag 17 zaterdag 18 maart 2023 Sézanne - Bagneux 25 km

Heerlijk relaxte wandeling vandaag met prachtig weer en goede temperatuur.

Vanmorgen op tijd onze slaapplek van booking.com verlaten om in het dorpje een gezellig Frans cafétje op te zoeken waar we koffie konden drinken. De eerste klanten zaten al aan het bier maar daar hebben wij ons nog maar niet aan gewaagd. Na een paar bakjes koffie gingen we ons lunchpakketje kopen bij de patisserie naast het cafétje. We gingen op weg naar Bagneux en we wisten dat we de komende uren weinig gelegenheid hadden om nog iets te kopen. Ook hadden we nog geen stempel van Sézanne in ons pelgrimspaspoort dus nog net voor het verlaten van dit dorpje nog even een stempel gevraagd bij een bakkertje. 

Blij als een kind (door die stempel) konden we weer verder. In deze streek kenmerkt het landschap zich weer door hele lichte glooiingen en weinig bossen. Het waren vooral hele grote uitgestrekte percelen waar akkerbouwgewassen geteeld werden. Aan de horizon zagen we al veel windmolens staan. Voor ons een teken dat we een vrij vlak landschap tegemoet lopen. 
Eenmaal op het eerste landweggetje zagen we grote vangkooien staan. Een stukje verderop wisten we ook waarvoor die daar stonden. Regelmatig zagen we op afstand grote muskusratten vanuit het veld over het pad naar een naastgelegen watertje vluchten. Een stukje verderop konden we ook zien wat voor schade deze beesten aan kunnen richten. Flinke holen in de kant van het waterloopje. 

Op een dag als deze kom je in die eindeloze velden zeer weinig mensen tegen. Een boer is een gewas bespuiting aan het uitvoeren maar verder zie je deze tijd nauwelijks activiteit. Ook een bankje om even te pauzeren is er nergens te bekennen. Dan maar ergens in het gras tegen de grond even een korte stop ingelast. 

Ongeveer drie kwartier na die stop kwamen we bij een boerderij waar een mevrouw een oudere vrouw in een rolstoel over het pad duwde. Het was de dochter die met moeder een stukje aan het wandelen was. De man van de dochter kwam ook net aan en sprak ons aan. Al heel snel ging hij over van Franstalig naar Engelstalig. Hij had 20 jaar in Ierland gewoond. Hij was benieuwd naar wat ons hier bracht en bood ons aan om even iets bij hen te drinken. Het was lekker weer dus de tuintafel werd even van het grofste vuil ontdaan en een paar stoelen werden erbij gezocht zodat we lekker buiten in het zonnetje konden zitten. De man ging koffie zetten voor ons, zijn vrouw ging de auto ‘uitmesten’ (opruimen) en oma zat het rustig aan te kijken. Na tien minuutjes kwam de man met de koffie naar buiten en hebben we samen nog gezellig wat zitten kletsen. Ton is in het verleden ook een paar keer in Ierland geweest dus die had zo een klik met de gastheer. Dit zijn nou die spontane en onverwachte momenten die een relatief saaie tocht door die uitgestrekte velden toch weer leuk maken. 

Tijdens het wandelen heb ik soms mijn ‘oortjes’ in waarop ik dan muziek of radio luister. Zo ook vanmiddag. Ik had Radio 2 aan staan en iets voor één uur ging het in het radioprogramma ‘Spijkers met koppen’ over dementie. Het was een heel ontroerend verhaal van een jonge gast van begin 20 jaar die ruim 2 jaar in een bejaardenhuis op de afdeling met dementerende ouderen gewoond had. Het verhaal van die jongen greep mij heel erg aan. Ik loop hier in mijn gele shirtje van Alzheimer Nederland en krijg dan dit verhaal op mijn oortjes. Het moest zo zijn denk ik dan. Ik had het er even slecht mee. 

Na vele kilometers over de landweggetjes kwamen we rond twee uur aan in het plaatsje Anglure. Van daaruit zou het nog vijf kilometer lopen zijn tot ons slaapadres in Bagneux. We konden er dus wel een extra stop inlassen. Op zoek naar een cafétje zagen we op het uithangbord van de apotheek dat het inmiddels al 24 graden was (voeler zal wel in de zon gehangen hebben). Tegenover de apotheek was een cafétje met een terrasje waar wij wel even plaats konden nemen. Tijdens het nuttigen van een paar lekkere frisse cola’s heb ik nog even met mijn jarige zus Harriette uit New York gebeld. Pas toen ik ze aan de lijn had kwam ik erachter dat ik niet veel vroeger had moeten bellen omdat ik ze dan waarschijnlijk wakker gebeld zou hebben. Verder even lekker bijgekletst en beloofd dat ik er vanavond hier ook op zal proosten. 
Wij weer verder en zo kwamen we rond half vier bij ons slaapadres aan. Met het afspreken had gastvrouw Agnes aangegeven dat we eigenlijk pas vanaf vijf uur terecht konden. In dit dorpje is verder geen cafétje of winkeltje te ontdekken dus toch ons maar bij Agnes gemeld. Daar werden we toch wel hartelijk ontvangen en kregen we een biertje dat we lekker buiten in het zonnetje op konden drinken. Agnes was nog druk met het klaar maken van de kamers. Na een half uurtje mochten we naar onze kamers en konden we ons lekker even douchen en wat rust nemen. Agnes gaf aan dat er deze nacht nog 2 pelgrims uit België hier zouden slapen. Om zeven uur werden we aan tafel verwacht voor het warm eten. Daar ontmoeten we ook de Belgische gasten Kris en Stefan. Zij lopen het Jacobspad niet in één keer maar plannen regelmatig een weekend om weer een deel van het Jacobspad te lopen. Normaal gesproken ontvangen André en Agnes alleen pelgrims met een credential. Voor Kris en Stefan hebben ze een uitzondering gemaakt. Kris en Stefan hebben op hun beurt als bedankje ieder een fles rode wijn mee gebracht. Die flessen wijn moesten er tijdens de maaltijd aan geloven. Agnes had heerlijk gekookt. We hebben samen gezellig wat zitten kletsen en nu om half tien allemaal naar bed want we worden morgen om kwart over zeven aan de ontbijttafel verwacht. Morgen om kwart over acht moeten we buiten staan omdat Agnes morgenvroeg op tijd in de kerk moet zijn om bij het koor te zingen.

Overdag kreeg ik nog wat foto’s van het thuisfront waar op verschillende manieren mijn reis op een grote landkaart bijgehouden wordt.

Al bij al weer een mooi dagje.

Groetjes en graag tot morgen,

Alfons

https://www.relive.cc/view/vrqo3JeNyyq