Dag 6 dinsdag 7 maart 2023. Enines - Namur (Namen) 29 km

Weer een bijzondere dag achter de rug. Als mensen mij voor mijn vertrek vroegen wat mijn verwachtingen waren dan kon ik daar niet direct een antwoord op geven. Ik gaf dan al wel aan dat ik benieuwd ben wat tijdens heel mijn tocht het mooiste moment en het minst mooie moment zou zijn. Nou ik hoop niet dat deze dag in de top 10 van mooiste dagen terecht gaat komen. Oh schrik niet hoor, zo erg was het nou ook weer niet maar van de zes dagen dat ik onderweg ben was dit dan wel de minst leuke.

Het begin was goed. Na een heerlijke nacht bij Sabine en André in Enines stond er om 8:00 uur een heerlijk ontbijtje klaar bij hun aan de keukentafel. Sabine spreekt alleen Frans maar André verstaat wel Nederlands en spreekt het een beetje en ging al snel over op Engels. Zij zijn dit Pelgrimsonderdak aan gaan bieden nadat hun dochter op 22 jarige leeftijd een aantal jaar geleden de tocht vanuit huis gelopen had. Ze vinden het gewoon leuk om op deze manier mensen te ontmoeten en te helpen op de Camino. Zij vragen ook geen prijs maar laten het aan de gast wat die het waard vind (Donativo noemen ze dat).  Rond negen uur ben ik vertrokken. Eerst nog even op buienradar gekeken en het grootste deel van het regengebied lag ten noorden van me. Het miezerde wel iets dus de regenhoes wel over de rugzak gedaan maar poncho was nog niet nodig. Er stond wat wind en daardoor voelde het wat koud aan. Na een paar kilometer kwam ik weer op de Jacobsroute (die ik gisteren losgelaten had). Ik had al gezien dat er vrij veel rechte stukken in zouden zitten en al snel begreep ik waarom. Het is een oud spoortracé van Jodoigne naar Namen. Het is net zo’n pad als het Halve Zolenpad in Waspik of het Bels lijntje van Tilburg naar Turnhout. Het voordeel was wel dat het maar zeer geleidelijk omhoog ging (iets vals plat). Het was een geplaveid pad van ruim twee meter breed asfalt. Langs dit pad regelmatig een oud stationgebouw dat een andere bestemming heeft gekregen.

Het bleef gelukkig meest droog en keek regelmatig op de buienrader en zag dat het regengebied me bijna letterlijk op de hielen zat. Achteraf blij dat ik gisteren niet bij het Rotterdamse vrouwke ben blijven lopen. Die heeft vandaag waarschijnlijk (qua weer) weinig droge momenten gehad. 

Na een uurtje stappen heb ik even met het thuisfront gebeld. Daar hadden ze net koffiepauze en heb ik ze via Facetime allemaal veel succes gewenst met het planten van de komkommerplanten (die morgen thuis gaan komen). 

Verder onderweg weinig mensen gezien. Ik denk dat ik zo’n 22 kilometer over dat pad heb gewandeld en het aantal mensen dat ik tegengekomen ben kan ik op twee handen tellen (9). Dan maar even wat aandacht voor de natuur maar die is hier nog niet veel verder op weg dan bij ons een week geleden. Ik ben benieuwd hoe ik dat ga ervaren, ik loop naar het zuiden en het wordt elke dag steeds meer lente. Op een gegeven moment zal dat toch in een stroomversnelling moeten komen.

Net voor Namen (nog 6 km te gaan maar dat voelt als we zijn er bijna) heb ik het Jakobspad weer verlaten en neem ik de kortste route naar mijn slaapadres. Die route liep een klein stukje tot vlak langs de vangrail van de snelweg, het contrast kan niet groter zijn. En wat ben ik blij dat ik die snelweg dan niet hoef te nemen maar lekker te voet verder mag. Ook als je dan boven de snelweg een bord ziet met Paris, Lille, Mons en Charleroi erop, dan begin ik me toch al iets verder van huis te voelen.

Nog even een paar kilometertjes verder en ik ben op mijn bestemming. Dat laatste stukje was iets meer stijgen en dalen maar de laatste 600 meter ging het met 7% naar beneden dus dat was lekker om de benen nog even los te gooien voordat ik rond half vier binnen kwam.

Ik was goed en wel bij mevrouw Anne-Marie gearriveerd en toen begon het ineens we flink door te regenen. Eerste kennismaking onder het genot van een bakje koffie in de keuken. Daarna werd ik naar mijn slaapkamer gebracht. Ziet er weer goed uit, goede douche, goed bed.

Avondeten kan hier niet dus ik eerst gerust en gewacht tot het regengebied gepasseerd was. Toen nog even de stad in en met een kleine kabelbaan een bliksembezoek gebracht aan de Citadel van Namen. Het is één van de grootste burchten van Europa. Van daaruit te voet terug. Onder aan één van de spekgladde trappen gleed ik nog uit en kwam gelukkig niet te hard neer (was wel een schrikmomentje). Verder onderweg nog wat boodschappen gedaan die ik op mijn kamer kon nuttigen. Het was niet altijd makkelijk om de verleiding van het warme fastfood te weerstaan maar het is toch gelukt. En omdat ik de rest van de dag nog niet veel op had smaakt een bak salade en een aardbeienyoghurt als toetje ook best. Tijdens dit verslag schrijven nog een blikje Leffe Blond en een koker Pringles en de calorieën zijn weer aangevuld.

Morgen had ik graag bij de Abdij van Leffe willen reserveren maar die paters hebben de eerste dagen van deze week een hoge hotemetoot (paus ofzo?) op bezoek en daar kunnen ze geen pelgrims bij gebruiken. Donderdag had wel gekund (daar heeft dat Rotterdamse vrouwtje dan weer wel geluk bij).

Dit was het weer voor vandaag. Niet de mooiste dag van mijn tocht to nu toe maar ook zeker niet slecht hoor!!

Groetjes en tot morgen….

https://www.relive.cc/view/vQvxpjyR5Bv