Dag 102 zondag 11 juni 2023 Reims – Gangelt en Landgraaf BruceSpringsteen terug-reisdag 5

Laatste dag voordat we naar huis komen.

Vandaag (zondag) hebben we eerst uitgeslapen. Om negen uur hebben we samen lekker gegeten van een ontbijtbuffet. We hoefde maar iets meer dan drie uur te rijden naar onze volgende slaapplek dus we hoefde niet te haasten. 

We merkte onderweg al dat het een speciale dag ging worden. De eerste berichtjes kreeg ik al binnen van mensen die vanavond ook bij Bruce Springsteen op het veld aanwezig zouden zijn. Iets van een gezonde spanning bouwde zich gaande weg op. Ook heb ik nog even met zus Ank gebeld om te vragen hoe laat het concert eigenlijk zou beginnen. Het zou jammer zijn als we daar aan zouden komen en dat we alleen de laatste nummers zouden horen.

Om half twee kwamen we aan bij ons hotel Dalmacija in Birgden (een klein dorpje ongeveer 15 km over de Duitse grens). Daar zat het terras al goed vol. De gastheer had het even te druk om ons de kamers te wijzen. We hebben toen ook maar plaats genomen op het terras en daar ons eerste PM (Bitte ein Bit) van de dag ingevuld. Op de tafels om ons heen zaten leden van de plaatselijke fanfare (of zoiets). Die hadden allemaal heerlijk eten op tafel staan. En ja, zien eten, doet eten. Wij hebben toen ook maar meteen onze lunch besteld. Tja, en als we dan in Duitsland zijn dan hoort daar voor ons Schnitzel, pommes en salat bij. 

Na de lunch zijn we naar onze kamers gegaan om ons op te frissen en voor te bereiden op het concert van The Boss (Bruce Springsteen). Op de familie groeps-app bleven de berichtjes maar binnen komen van alle neven en nichten die ook onderweg waren naar Zuid-Limburg. Ik verheugde me er echt op om ze weer te gaan ontmoeten.

Wij zijn rond half vijf vanuit ons hotel richting Landgraaf gereden. Ik had vooraf een parkeerticket gekocht maar kwam er achter dat de parkeerplaats ruim 5 km van het concertterrein af lag. We zijn die laatste week wel heel erg gewend aan het niet hoeven lopen. We waren nu blij dat we met de pendel-bus naar het evenementen terrein konden rijden. Ons Ilse maakte het nog even spannend door te appen dat ze mijn kaartje vergeten was mee te nemen. Gelukkig werkt dat tegenwoordig allemaal digitaal en had ik de QR-code van mijn kaartje al wel een keer via Whatsapp ontvangen en kon ik het ook nog terug vinden. We waren ruim op tijd binnen. Ton en Lisette vonden het best wel spannend om zich in zo’n mensenmassa te mengen. Zij zouden hier zelf niet direct voor gekozen hebben maar nu het de afsluiting van onze Camino was wilde ze het samen toch wel mee beleven. 

Ik vond het sowieso super dat ik ons Ank, Adrie en Henryc daar al snel ontmoette en daarna ook nog verschillende neven, nichtjes en ander bekende heb ontmoet tussen die duizende Springsteenfans. Ik heb ook heel veel bekende van mij (waarvan ik wist dat ze er ook waren) niet gezien daar op dat mega grote veld.

En dan gebeurt het dan toch hé. Iets wat ik al zo lang weet dat niet mag gebeuren, gebeurt dan toch. Door de euforie van het Springsteenconcert ben ik niet bezig met de verjaardag van mijn aller liefste. Henriëtte moest mij er zelf op attenderen dat het al een paar minuten over twaalf was. Ik schaam me diep hiervoor! Ik sluit nu mijn verslagje hier maar af en probeer het de rest van de dag nog goed te maken want dat verdiend deze schat toch zeker!!

Morgen gaan we dan eindelijk weer thuis komen. Ik ben zeer benieuwd hoe dat zal zijn……….

Groetjes en graag tot morgen,

Alfons