Dag 68 maandag 8 mei 2023 San Zumaia – Markina-Xemein 38 km

Vandaag voelde als de zwaarste etappe tot nu toe. Grote afstand, veel hoogtemeters en warm weer. Lange tocht dus kort verhaal (even rust pakken).

Na een heerlijke nacht in een vakantiehuisje op de camping van Zumaia zijn we pas rond acht uur vertrokken. De receptie was niet eerder open om de sleutel in te leveren. Eigenlijk zou deze pas om half negen open gaan maar de charmante receptiemedewerkster kwam deze morgen speciaal voor ons een half uurtje eerder. Ze had om acht uur ook de door ons bestelde broodjes al gebakken. Super aardig. 
Dus wij om acht uur op pad, zonder dat we ontbeten hadden. Na een klein half uurtje kwamen we in het plaatsje Zumaia en daar hebben we eerst bij een winkeltje nog wat bananen en bakjes yoghurt voor onderweg geregeld. Een stukje verderop hebben we bij een bakkerij een paar broodjes besteld met koffie zodat we toch nog ontbeten hadden voordat we aan de zware tocht zouden beginnen. 

In het dorpje Zumaia werd meteen de eerste klim al ingezet. Sommige stukken waren echt heel stijl. In het begin vooral weer over asfalt of beton maar later ook door mooie bospaadjes. We hebben nog verschillende keren uitzicht op zee gehad maar we zijn vandaag meer het binnenland in gegaan. Die grote snelweg hebben we ook vandaag weer een keer gekruist en een een tijdje later ging de snelweg in een tunnel onder ons door.
In het dorpje Deba hebben we nog een klimaatneutraal kaarsje aangestoken. De eerste keer dat we dit op deze manier gezien hebben. Er staan heel veel led-kaarsjes onder een plexiglas plaat en als je geld in het offerblok doet dan beginnen er kaarsjes te ‘branden’. Het is even wennen maar volgens mij best duurzaam en geen CO2-uitstoot. Tja, iedereen mag er iets van vinden…..

Verder valt het ons op dat hier in Spanje minder kappelletjes op de route te vinden zijn. En als je dan bij een kappelletje uitkomt lopen dan is deze vaak gesloten. In het gebied waar we door liepen waren in de bossen bijzondere loofbomen aangeplant die ik nog niet eerder in bossen ben tegengekomen.

Om zes uur kwamen we bij ons slaapadres in Markina-Xemein aan. Daar slapen we vannacht op een slaapzaal met ongeveer 20 andere pelgrims. Dat is weer eens wat anders dan wat we de laatste dagen gewend waren. Ik slaap in het stapelbed boven Ton. Ik denk dat het na zo’n zwaardere dag niet zoveel uitmaakt waar ze me wegleggen, ik slaap toch wel. 

Het verslag heb ik buiten in de tuin van deze Alberge zitten maken maar het begint al aardig af te koelen. Het eten gebeurd hier in twee groepen. De eerste groep eet van half acht tot half negen en wij zijn vanaf half negen aan de beurt. 

Het eten was voortreffelijk. Het was wel even wennen maar wel gezellig en erg lekker. We zaten met twee Australische dames, twee Engelse dames en een Amerikaans koppel aan tafel. Qua taal was het deze keer voor mij ook nog redelijk te volgen. En dan het eten, we begonnen met spaghetti. Ik dacht dat dit het hoofdgerecht was maar dit bleek het voorgerecht te zijn. Daarna kregen we stukjes kipfilet met een gebakken eitje, friet en salade. Als toetje nog een lekker ijsje met stukjes aardbei. We gaan nu slapen op de slaapzaal in een stapelbed maar dat moet na zo’n dag en na dit heerlijke eten ook wel goed gaan komen.
Morgen staat er weer een bergetappe op het programma. 

Groetjes en graag tot morgen,

Alfons
https://www.relive.cc/view/v26MrgMZXEq