Dag 20 dinsdag 21 maart 2023 Sommeval - Flogny-la-Chapelle 31 km
21 maart 2023 - Flogny-la-Chapelle, Frankrijk
En ja dan komt die dag nu al op mijn Camino waarvan je hoopte dat die er niet tussen zou zitten maar waarvan je weet dat ie toch vroeg of laat zou gaan komen of misschien juist nu al wel? In de loop van de dag begon ik wat pijntjes te voelen voor op mijn linker scheenbeen maar later meer daarover.
Vanmorgen werden we om half negen uitgezwaaid door mevrouw Christiane Milley Bertolo van het huisje waarin wij overnacht hadden. Ons volgende slaapplek zou in Flogny-la-Chapelle zijn, zo’n 28 km verderop. Ik moest nog een beetje op gang komen. Ik merkte de laatste dagen dat ik van die val in Namen nog steeds wel wat last bleef houden bij het begin van de wandelingen. Ik had er destijds (ongeveer 2 weken geleden) best een flinke bloeduitstorting op mijn linker heup aan over gehouden. Elke keer was in het begin van de dag mijn heup dan wat stram en dat zakte dan even naar mijn knie en na een half uurtje ging het dan weer wel. Zo ook vandaag dus wij hadden er na een goed kwartiertje weer stevig de pas in. Bij de eerste pauze na iets meer dan een uur hadden we er al 6 km op zitten. We waren het er samen over eens dat de meeste kilometers voor de middag gemaakt moesten worden.
Rond half twaalf kwamen we langs een soort van chauffeurscafé. We hadden er net weer een stop op zitten en het was eigenlijk nog iets te vroeg om een langere pauze te houden maar we kozen er toch voor om daar maar even iets te eten. We waren een dag eerder immers gewaarschuwd dat er op het traject van vandaag zeer weinig te koop zou zijn. Dus wij daar na 14 afgelegde kilometers aan een broodje hamburger en friet.
Na die lunch was het weer even lastig op gang komen. Na enkele kilometers begon ik een lichte pijn te voelen aan de voorkant van mijn linker scheenbeen. Bij de volgende stop maar eens even Google geraadpleegd. Het zou een overbelasting kunnen zijn wat ik eigenlijk best kan begrijpen. We moesten nog ruim 13 kilometer tot onze eindbestemming. Ik gaf aan Ton aan dat ik het vanaf dat moment heel rustig aan zou gaan doen om toch maar zonder al te veel pijn bij ons slaapadres aan te komen. We lasten ook wat meer pauzes in. De wandelstokken die ik de laatste dagen op de vlakkere etappes niet gebruikte heb ik toch maar weer uit mijn rugzak gehaald om mijn benen iets te ontzien en zo zijn we rustig naar Flogny-la-Chapelle doorgelopen. In het dorpje zouden we ons voor vijf uur bij plaatselijke Mairie (soort gemeentehuis) moeten melden want we zouden in het plaatselijke pelgrimsonderkomen kunnen slapen. Eenmaal in het dropje aangekomen bleek het gemeentehuis in het volgende kerkdorpje een kilometer verderop te staan. Rond half vijf hebben we ons daar gemeld. We ontvingen meteen een stempel in ons pelgrimspaspoort en we moesten meteen € 5,- afrekenen. Het is al niet veel dus we dachten dat die per persoon zou zijn maar nee hoor dit is voor 2 personen zij het vrouwtje vrolijk. Ze liep even met ons mee naar de overkant van de straat en deed de deur van dit onderkomen open. Alles wat we nodig hebben was er wel aanwezig. Van het stapelbed hebben we het bovenste matras op de grond gelegd, dat leek ons wat prettiger slapen.
Toen we goed en wel in ons plekje gesetteld waren heb ik even Whatsapp contact gehad met onze zaterdaghulp Ronald die ook Fysiotherapeut is. Hij heeft me wat tips gegeven hoe ik het beste om kan gaan met mijn hopelijk lichte blessure.
Na een uurtje rust zijn we nog even naar een winkel verderop gelopen om er wat eten te regelen voor vanavond. Naast de winkel eerst even het dagelijkse biertje gedronken in een klein cafétje en daarna de boodschappen gehaald.
In ons onderkomen de heerlijke maaltijd (aardappel schotel en kippe bouten) even opgewarmd in een magnetron en zo kon ik om acht uur weer aan mijn verslagje beginnen. Nu nog even een uurtje relaxen en dan op tijd gaan slapen en hopen dat we morgen weer wat vooruit kunnen.
En zo zie je maar, dit is ook de Camino. Het kan niet altijd feest zijn. Ik ben me er van bewust dat de etappes tot nu toe gemiddeld best lang waren maar zolang het goed voelt dan ga je op die manier door. Morgen zal ik het sowieso wat rustiger aan gaan doen.
Zo leren jullie mij weer een beetje beter kennen. Ik ben groot voorstander van geluk samen delen maar ook als het een keer wat minder gaat wil ik dat delen. Ik voel het medeleven nu al en dat steunt me dan weer in het nemen van de juiste beslissingen voor de komende tijd.
Met al die aandacht voor dat pijntje vergeet ik bijna in het verslag te vermelden dat het prachtig wandelweer was vandaag. Ongeveer 16 graden, windstil en totdat we in Flogny-la-Chapelle aankwamen meest bewolkt. Bij aankomst bij de Mairie trok de lucht nog even helemaal open.
Groetjes en graag tot morgen,
Alfons
Neem je tijd ... en geniet. Het is zeker GEEN wedstrijd hé 😉
Gelukkig fijne vriend, samen delen is erg fijn
Op naar morgen, zal vast weer een fijne en mooie dag worden
Succes Alfons
Suc6....Bon Camino
Blijf genieten van je mooie tocht en het mooie franse laand
Een pelgrimstocht van bijna 2600 km vergelijken met een 42 km marathon lijkt misschien onzin. Maar, de overeenkomst is dat je heel goed getraind en voorbereid begint. Bij de start tot minstens tweederde van de wedstrijd, route , in jouw geval, zijn er constant twee stemmetjes die je wat willen zeggen. De eerste zegt: zo , dat gaat lekker , dan kan nog wel sneller. De tweede zegt, spaar wat krachten, later als het goed blijft gaan kan je sneller als je wil.
Hou dit in gedachten, en neem de tijd.
Succes!
Veel succes weer morgen!
Één ding is zeker, je loopt het mooie weer tegemoet.
Succes en sterkte met je pootje 💪🏽👌🏽👊🏼.
Go for it!
Heb me toch ook al afgevraagd hoelang je deze afstanden ging volhouden 😉
Als je de afstanden wat korter maakt ben je langer onderweg en geloof me dat is toch het mooist!!
Lees mijn reactie hierboven bij Eric van Buel.
Bedankt voor het medeleven.
Ja, die afstanden van vorige week waren vaak een samenloop van omstandigheden.
Het was een beetje een saai gebied waar we doorheen moesten en de slaapgelegenheden waren ook niet altijd op 25 km te organiseren.
Toen hadden we nog geen klachten en dan werd de slaapplek eerder op 30 dan op 20 km gekozen.
Er waren ook 30 km dagen bij waar ook de paden nog eens extra zwaar waren door nattigheid en kapot gereden bospaden. Afgelopen zondag zouden we eigenlijk na 20 km stoppen, de slaapplek hadden we al afgesproken. Daar waren we rond de middag maar daar mochten we pas om vijf uur naar binnen. Het was niet al te best weer en er was geen gelegenheid om in een cafétje of iets dergelikjks te wachten. Toen hebben we ervoor gekozen om nog 17 km door te lopen zodat we in Troyes zouden komen. Achteraf krijg je dan de ‘rekening’ gepresenteerd. Hopelijk leren we hier van en gaan we na dat ik hersteld ben de komende tijd iets rustiger van start.
Vandaag is die rustdag werkelijkheid, zo heb ik mooi de tijd om wat reacties te lezen en sommige te beantwoorden.
Groetjes,
Alfons