Dag 26 maandag 27 maart 2023 Vezelay – Marigny L’église 29 km

Vandaag weer een lekkere tocht pijnvrij gewandeld met mooi maar vrij fris wandelweer.

Na een fijne nacht in het twee sterren hotel met de mooie naam ‘Le Compostélle’ konden we daar deze morgen aanschuiven voor een goed verzorgt ontbijt. Het ontbrak er nergens aan, lekkere koffie, jus d’orange, gekookt eitje verschillende soorten broodjes met goed beleg en een toetje na.

Na vertrek uit ons hotel nog even wat broodjes voor onderweg geregeld en nog even langs de Farmacie (apotheek) om toch nog even wat Voltaren gel aan te vullen. Het gaat op zich goed met mijn scheenbeen maar helemaal over is het nog niet. Dus nu elke avond nog koelen en toch nog wat insmeren.

Bij vertrek uit Vezelay was de lucht bijna kraak helder en de temperatuur nog aan de lage kant. Verder merkte we al snel op dat het landschap vanaf hier weer heel anders is dan wat we de laatste week gewend waren. Hier geen akkerbouw of wijngaarden meer maar bossen en weilanden, soms met vee, wisselden elkaar af. Mooi om te zien zijn al die hagen die de verschillende percelen van elkaar scheiden. Het licht glooiende van de laatste dagen is iets minder licht geworden waardoor we regelmatig een stevig klimmetje voor de kiezen kregen. We hebben ook nog enkele landweggetjes gehad waar je schoenen bij elke stap een beetje zwaarder werden door de klei die er aan bleef hangen.

Halverwege de route kwamen we in een dorpje en daar zagen wij, zolang als we nu in Frankrijk zijn, de eerste Fransman met een alpinopet lopen. Die moeten we op de foto vast leggen zei Ton. Dus Ton die man, die al bijna in z’n huis binnen was, geroepen en gevraagd of we een foto mochten maken. Hij zag er de humor wel van in.  

Van één van mijn volgers kreeg ik het adres door van een Nederlands stel die ook pelgrims ontvangen. We hebben ze proberen te contacten maar dat is ons niet gelukt. We hoefde er niet ver voor om te lopen en zijn dus nog even op zoek gegaan naar de refugio van dat Nederlands stel maar ook niet gevonden. Van daaruit moesten we nog ruim 6 km verder om op ons huidige slaapadres te komen. De routeplanner gaf al aan dat het nog anderhalf uur stappen was dus we waren er op voorbereid dat er nog wel wat klimwerk in zou zitten. Dat viel best mee tot ongeveer 2 km voor het eind. We stonden aan een meer onder in het dal en moesten van daaruit nog even aan de slotklim van de dag beginnen. Dit was echt een pittige klim. En als je dan zo dicht bij het einde van je tocht bent dan blijf je maar door gaan. Moe maar voldaan kwamen we bij ons slaapadres Chez Lulu aan. We hadden een code gekregen om binnen te kunnen. De gastvrouw kwam een uurtje later om ons alsnog welkom te heten en af te rekenen en een stempel te zetten. Ze had gisteren al laten weten dat het enige café-restaurant van het dorp op maandag gesloten is. We konden het café wel bellen om eventueel wat drinken af te halen. Die kastelein was super vriendelijk en bood ons aan om ook eten voor ons te regelen wat we in de magnetron op konden warmen. Dat was dus toch weer geluk hebben. Verder hadden Ton en ik afgesproken dat we na zo’n luxe weekend toch weer een beetje op pelgrimsniveau verder zouden gaan. Dat lukte ook bij dat plaatselijke café, vandaag geen Leffe blond maar een echte Nederlandse Heineken.  

Het huisje waar we vanavond in zitten moeten we delen met 2 Franse jongens die we vanmorgen in het hotel en onderweg ok al gezien hadden. 

Voor morgen staat er ook weer een pittige tocht op de planning. We hebben dan ons slaapadres bij Lac des Settons, zo’n 30 kilometer verderop. De gastvrouw van dat slaapadres heeft al aangeboden dat ze ons tegemoet wil komen met de auto als we het laatste stuk te zwaar gaan vinden. Het is fijn om dit alternatief achter de hand te hebben want morgen weer 30 km is toch best pittig hier in de Morvan, zoals de streek hier heet. 

Genoeg voor vandaag.

Groetjes en graag tot morgen,

Alfons

https://www.relive.cc/view/vRO7JkeJ4Kv