Dag 29 donderdag 30 maart 2023 Fosse (bij Arleuf) – Larochemillay 24 km

Een rustig dagje vandaag met een extra pelgrim erbij en een bijzonder mooie afsluiting van de dag!

Na een heerlijke nacht in een prachtig vakantiehuisje van Lucy (we hebben ze niet persoonlijk ontmoet) hebben we vanmorgen als ontbijt een broodje van gisteren op. Het vakantie huisje dat we via Booking.com geregeld hadden was zeer luxe en compleet. Lucy was waarschijnlijk al helemaal in de paas stemming want op tafel stonden chocolade paashaasjes en eitjes en de paas versieringen voor het raam maakte het extra gezellig. Er was ook een Senseo koffie apparaat met voldoende pads dus konden vandaag eerst weer lekker een bakje koffie drinken voor vertrek.

Rond half negen gingen we op pad richting de Haut-Folin, met 901 meter de hoogst top in de Morvan. Onze slaapplek lag ongeveer 5 km vanaf  die top en qua hoogte al op ruim 700 meter dus we hoefde niet heel veel te klimmen. Rond tien uur waren we boven maar waar we op gehoopt hadden bleek er niet te zijn. We hoopte op een schitterend uitzicht over de Morvan maar het enige wat er te zien was, was een hele grote radiomast. Dit hadden we dus zo gezien. Vanaf de Haut-Folin waren er verschillende mogelijkheden om naar onze eindbestemming Larochemillay te lopen. We zouden het rustig aan doen vandaag dus kozen wij voor de kortste route. Dat wil niet altijd zeggen dat we dan geen gemarkeerde pelgrimswegen meer lopen maar als het pelgrimspad een extra lus maakt dan willen wij die wel eens overslaan. 

De natuur is hier echt schitterend in de Morvan. Het mooie vind ik dat naaldbossen en beukenbossen elkaar zo vaak afwisselen. De beukenbomen zien er hier qua stam heel anders uit dan bij ons in Nederland. Het viel me op dat op alle stammen veel mos groeit. Aan de noordkant van de boom zie je dan een flink pak groen mos groeien en aan de zuidkant vooral wat korstmossen. Sommige bomen zijn net kunstwerken, prachtige vormen en dan ook nog zo’n mooi laagje mos erop. 

Vandaag werden we verrast met een extra ‘pelgrim’. We waren net over de helft van onze tocht toen we in de gaten kregen dat we gevolgd werden. Nee, geen echte pelgrim maar een Bordercolli. Dat  prachtige beestje bleef ons op zo’n 25 meter afstand steeds maar volgen. Telkens als wij even omkeken dan stopte de hond en als we dan weer doorliepen dan kwam zij ons achterna. Na een paar honderd meter probeerde we dat beest terug te sturen want we zouden het niet fijn vinden als iemand straks zijn hond mist. Dat terugsturen is ons niet gelukt. Wij hadden ook geen telefoonnummer van de plaatselijke buurtwacht om er een melding van te maken. Zo bleef dat beest ons al meer dan een uur volgen. Ik zei al tegen Ton, als die hond bij ons blijft moet ie eigenlijk wel een naam krijgen. Ton heeft haar (want het is een vrouwtje, konden we zien toen ze moest plassen) de naam Saint Jacques gegeven. Misschien niet echt een meidennaam maar dat maakt ons niet uit. Wij hebben nog regelmatig even een pauze gehouden maar Saint Jacques bleef dan steeds bij ons in de buurt. Soms liep ze dan weer een 50 meter voor ons uit en even later weer een eindje achter ons. Lowie van Sprang zou zeggen: ‘Wa een stomme hond!’ Tot het eind is Saint Jacques bij ons gebleven.
Toen we ons melden bij de Gite waar we vannacht overnachten zij de mevrouw meteen dat er geen dieren binnen mochten. We hebben haar proberen uit te leggen dat het niet onze hond is en dat ie ons ruim 12 km gevolgd was. De Gite waar wij gaan slapen ligt recht tegenover de kerk. We waren er iets voor drie uur. Toen de kerkklokken de tijd van drie uur begonnen te slaan peerde Saint Jacques er tussenuit. We zijn benieuwd of we ze morgen nog terug gaan zien.

Maar dan deze avond?? Ja alles wat je gelezen hebt is van voor vijf uur. Rond vijf uur kwamen Cees en Jose met de camper het pleintje voor onze Gite op rijden. We hadden Cees een boodschappenlijstje doorgestuurd want hier in Larochemillay is niets te koop. Dus we hebben echt op Cees en José zitten wachten (vooraf hadden we natuurlijk de tijd om ons op te frissen en mijn verslag te beginnen) om op onze etappe te proosten. En dat proosten hebben we samen met Cees en José gedaan naast onze Gite, lekker op een tuinbankje in het zonnetje met een iets te koude veel te harde wind. Voordeel van die harde wind, als je biertje leeg was, waaide je flesje om (tijd voor de volgende). 

Daarna nog op uitnodiging van Cees en José lekker gegeten bij een leuk klein restaurantje hier honderd meter verderop. We kregen daar geen menukaart maar de kok kwam met een kladblaadje aan met hetgeen wat hij ons kon bieden. Uiteindelijk hebben we allemaal een goede keus kunnen maken. Met dat etentje zijn de calorieën in vaste en vloeibare vorm weer goed aangevuld. Het was HEERLIJK Cees en José, ook namens Ton BEDANKT!!

Morgen gaan we weer verder naar het zuiden.
Ton die met zijn achternaam Wouters heet heeft een adres gevonden waarvan de gastvrouw, je raad het al, ook Wouters heet. We kunnen morgen dus, net als vandaag, lekker Nederlands lullen.
De plaats waar we heen gaan ben ik even kwijt maar het zou zo’n 25 km vanaf hier zijn.

Moet weer helemaal goed gaan komen!

Blijf lekker mee genieten van mijn verhaaltjes en de foto’s, doe ik ook van jullie reacties!

Groetjes en graag tot morgen,

Alfons

https://www.relive.cc/view/v36A3kwA7Gv