Dag 32 zondag 2 april 2023 Diou – Andelaroche 41 km

Vandaag een zeer grauwe en grijze dag met veel periodes met lichte miezer regen. Ideale omstandigheden voor een lange etappe en een kort verslag.
Vanmorgen lekker op tijd wakker. Eerst mijn neef Henryc gefeliciteerd met zijn verjaardag. Daarna hebben wij snel een klein ontbijtje genuttigd en stonden we op tijd buiten om aan onze bijna marathon te beginnen. Eerst nog even langs de bakker om wat broodjes te halen voor onderweg en toen op pad. We hebben de route van Google Maps gevolgd en we hoopte dat er niet te veel extra kilometers bij zouden komen. De route ging voor ongeveer 85% over kleine geasfalteerde landweggetjes waar maar zelden een auto langs komt.

Het was heel de dag grijs miezerig weer. Met mooi weer willen we een pauze nog wel eens aan de kant van de weg invullen maar met dit weer bleven we maar lopen tot we een geschikte plek hadden gevonden. Na ruim anderhalf uur ben ik bij een boerderij het erf opgelopen (Ton moest nog even wateren) en ik probeerde met mijn beste frans alvast te vragen of we daar ergens tien minuten pauze konden houden. Vraagt die vrouw meteen in het Nederlands of ik een Nederlander ben. De vrouw was volgens mij wel Frans maar haar vriendin is Nederlands. Die vriendin kwam er bij en ze boden ons direct aan om binnen koffie te drinken. Dat kwam ons goed uit want juist op dat moment begon het wat harder te regenen. Weer zo’n typisch moment dat we dan precies bij die boerderij aankloppen waar toevallig Nederlands gesproken wordt. De dames hadden een paardenfokkerij. 

Ook al was onze etappe vandaag lang, we hebben maar zeer weinig mensen gezien en ontmoet vandaag. Een klein groepje wandelaars heeft ons nog wel even aangesproken maar verder leek alles weer erg uitgestorven. Voor onze rustpauzes hebben we telkens een boeren loods opgezocht waar we dan even droog konden zitten. 

We hadden de focus vandaag vooral liggen op veel meters maken. Verder niet zo heel spannend. Het gebied waar we door kwamen was een beetje te vergelijken met het Limburgse heuvellandschap. Ongeveer halverwege de route kwamen we door een dorp waar bij heel veel daken de dakpannen eraf lagen. Bij de meeste daken lagen zeilen op het dak. Het leek een beetje op de schade van Luyksgestel na de extreme hagelbui in 2016. 
Door het grijze weer waren er geen mooie wolkenluchten en bleef het uitzicht ook beperkt tot een paar kilometer, dus minder mooie foto’s vandaag.

Ook met dit minder mooie weer proberen we daar ook altijd weer het positieve uit te halen. Voordeel van het vochtige miezerige weer is dat er veel zuurstof in de lucht zit en dat kwam vandaag wel van pas.

Deze nacht hebben we een kamer in een vakantiehuis op een camping. Gelukkig is het restaurant van de camping ook open. Daar hebben we eerst ons dagelijkse proostmomentje gehad en daarna hebben we daar ook nog lekker gegeten. We vonden dat we dat wel verdiend hadden. Morgenvroeg staat er ook nog een ontbijtje voor ons klaar. Ton en ik zeggen al vaker tegen elkaar dat onze tocht naar Santiago de Compostela op een iets te luxe wandelvakantie begint te lijken.

Voor morgen hebben we nog geen slaapplek geregeld. We willen het na drie stevige wandeldagen (in drie dagen 100 km) morgen iets rustiger aan doen. Ook willen we eens een keer gaan proberen om bij de Mairie (soort gemeentehuis) te gaan vragen om een slaapplek. Van Margriet Wouters, waar we een paar dagen geleden overnacht hebben, hoorde we dat de burgemeester van een dorp in Frankrijk verplicht is om pelgrims onderdak te bieden. We zullen het eens gaan proberen en ervaren.

Groetjes en graag tot morgen,

Alfons

https://www.relive.cc/view/vrqDgnNL5L6