Dag 40 maandag 10 april 2023 (2e paasdag) Saint Privat d’Allier – Le Villeret d’Archier 32 km

Na een paar schrikmomentjes deze morgen zijn we toch weer lekker op pad gegaan voor een vrij zware maar ook zeer mooie tocht.

Ja, we begonnen de dag met een schrikmomentje. We waren op tijd wakker om rond half acht aan de ontbijttafel aan te kunnen schuiven. Op het moment dat we dachten dat we alle spullen hadden miste Ton z’n wandelstokken. ‘Shit, waar heb ik die nou gelaten’ zei Ton. Ze stonden niet op onze kamer. Dan maar naar beneden en hopen dat ze daar ergens zijn. En ja hoor, daar stonden ze bij de kapstok. Ton belt één keer per week met z’n liefje Lisette en daar is het gisteren waarschijnlijk mis gegaan. Na dat telefoontje is ie z’n stokken vergeten en heeft iemand de stokken netjes bij de kapstok gezet. Na een heerlijk goed verzorgd ontbijt kwam het volgende schrikmomentje. We wilde afrekenen en dat bedrag was beduidend hoger dan wat wij in gedachte hadden. De kamer hadden we via Booking.com gereserveerd en ook al betaald. De hoteleigenaar zei dat de kamer niet betaald was en dat we deze dus nu moesten afrekenen. Tja, we willen op zo’n moment toch verder en hebben het maar betaald. De klantenservice van Booking.com is er mee bezig dus hopen we dat het nog terug betaald gaat worden, anders is het toch best een dure overnachting.

Na dit gedoe zijn we net na acht uur dan toch maar (iets minder relaxed) op pad gegaan. De ochtend was nog zeer fris, het had licht gevroren. Het dorpje lag op 870 m hoogte. Doordat de eerste paar honderd meter weer flink omhoog gingen waren we snel op temperatuur. Nadat we het eerste uur meest op hoogte waren gebleven volgde een zeer stijle afdaling. We moesten nog verschillende keren denken aan het moment dat Ton de wandelstokken even kwijt was. We moesten er niet aan denken dat we deze afdaling zonder stokken hadden moeten doen. Halverwege de afdaling werden we nog (tegen een vrijwillige bijdrage) getrakteerd op een bekertje koffie door een commerciele buurtbewoner.
Daarna ging de afdaling nog een tijdje verder tot onder in het plaatsje Monistrol-d’Allier. Daar hebben we bij een restaurantje wat broodjes gehaald want verder was er nergens iets te koop. Direct na dat dorpje ging het weer zeer stijl omhoog. Tijdens de klim zagen we een iets ouder stel lopen die we gisteren ook al gezien hadden. De man liep gisteren ook al heel traag en nu liep hij ook weer voetje voor voetje omhoog. Die moest vanmorgen al wel heel erg vroeg vertrokken zijn om al zo ver voor ons te kunnen lopen in dit tempo. Toen wij dat stel passeerde zeide we ook dat we er respect voor hadden dat ze samen zo de route liepen. De vrouw vertelde toen wat de reden van het trage tempo was. De man was volgens haar zeer slecht ziend. Toen kregen we nog meer respect voor beiden. Met deze beperking zo’n route gaan lopen? Tja, je kunt gaan treuren om hetgeen wat je niet meer kunt maar je kunt ook proberen te kijken wat je nog wel kunt. Nogmaals diep respect voor beiden. En Ton en ik werden beiden van dicht bij geconfroteerd met de waarde van een goede gezondheid. Wat zijn we dan toch zeer bevoorrecht dat wij dit op deze manier in deze conditie mogen beleven!
Verder hebben we vandaag weer verschillende mensen ontmoet die we gisteren ook al eens gezien en gesproken hebben. Ik heb er geen behoefte aan om heel de dag met al die mensen te kletsen (valt qua taal ook niet mee) maar zo nu en dan op een pauze-plek even een praatje maken is wel leuk. 
Het gebied waar we nu doorlopen is de zuidkant van het Centraal massief. Dan gaat mijn focus weer naar die sneeuwtoppen die we ruim een week geleden telkens konden zien. En jawel, op een bepaald moment waren ze weer even in beeld voor ons.

Ongeveer tien kilometer voor het eind kwamen we in het dorpje Saugues. Daar hebben we eerst een cola gedronken en nog even de kerk bezocht. Dat was best wel apart, daar lag in een soort vitrine een pater of pastoor opgebaard. We hebben er eerlijk gezegd te weinig tijd aan besteed, een foto van gemaakt en door (zoeken we later nog wel eens op wie dat geweest moet zijn). 
In dat dorpje Saugues was ook een winkel die wandelschoenen en andere outdoor artikelen verkocht. Dat kwam mooi uit want Ton z’n schoenen begonnen luchtgaten te krijgen waar je ze eigenlijk niet wil hebben. Gelukkig was de winkel open en heeft Ton daar een paar nieuwe schoenen kunnen kopen. Ik heb er een paar setjes rubber doppen voor mijn wandelstokken gekocht en een potje wax om de schoenen weer eens in te kunnen smeren. Ton twijfelde of hij z’n oude schoenen daar achter moest laten of toch maar mee nemen. Die schoenen waren al 15 jaar oud zij hij. Ja, dan kan het onderhand wel dat je ze moet vervangen. Maar om ze dan hier ergens in het zuiden van Frankrijk direct weg te gooien….. Dus toch die oude schoenen maar meegenomen. Misschien vinden we een plaats waar hij ze op kan sturen naar huis en daar een mooi plaatsje kan geven na 15 jaar trouwe dienst.
Onze slaapplek van vanavond is Auberge des 2 Pelerins. Een soort herberg waar 24 slaapplekken zijn. We mochten onze rugzak niet mee naar de kamer nemen omdat ze bang zijn voor bedwantsen. We konden de spullen die we uit de rugzak nodig hadden in een soort mantje doen en de rugzak in een kluisje achter laten. Om 19:00 uur hebben we gezamenlijk gegeten wat de pot schaft en na het eten kon iedereen aangeven hoe laat ze willen ontbijten.

Morgen gaan we weer verder in dit prachtige gebied.

Groetjes en graag tot morgen,

Alfons

https://www.relive.cc/view/vAOZor9mVo6