Dag 65 vrijdag 5 mei 2023 Espelette – Irun (SPANJE) 41 km

Na een best wel lange etappe met veel hoogtemeters zijn we dan eindelijk in Spanje.

Vanmorgen eerst weer op tijd aan het ontbijt zodat we om halfacht konden vertrekken bij Villa Xaran Erdian. Gastvrouw Anne had voor een smakelijk ontbijtje gezorgd maar aan alles was te merken dat ze gewoonlijk geen pelgrims ontvangt. Maakt ons niet zoveel uit, we hebben heerlijk geslapen en het ontbijt was prima voor ons. Jammer dat ze geen stempel had voor onze pelgrimspas. 
Om half acht waren we weer op pad. We zijn eerst naar de supermarkt in het dorpje verderop gelopen om daar onze voorraad voor onderweg aan te vullen. Na die boodschappen begon meteen het klimwerk. Na ongeveer een uur stonden we boven op de hoogste berg van deze dag maar er volgde er in de loop van de dag nog wel een aantal maar dan minder hoog. Op dat hoogste punt hadden we weer een prachtig uitzicht en konden we de Atlantische oceaan weer goed zien. De route was slecht aangegeven en daardoor stonden we om half elf weer onder in het dal terwijl we eigenlijk een beetje op hoogte hadden moeten blijven. Na een beetje puzzelwerk en daarna klimwerk kwamen we toch weer terug op de route. Ja, op deze manier kom je wel aan je kilometers.
Onderweg weer wat typische dingen vastgelegd op foto. Bij een boerderij hingen nog melkbussen buiten. Lezers die iets jonger zijn dan mij zullen ze misschien niet eens herkennen. Bij diezelfde boerderij stond ook een kar met jonge peperplantjes klaar. Ik heb het er in mijn verslag van gisteren niet over gehad maar pepertjes is echt iets van deze streek. Op de foto’s van gisteren was te zien dat aan de gevels van huizen de pepertjes hingen te drogen. Het plaatsje Espelette is blijkbaar zeer bekend door de pepertjes. Rond het plaatsje Espelette zie je veel velden waar pepertjes gewoon buiten groeien. 
Langs de paden zagen we in dit gebied ook de eerste rode kersen. Verder zagen we weer wat schapen die over de weg liepen en paarden met een bel om die ook zomaar los liepen. Ook iets wat ik hier nog niet eerder gezien had waren de bergweide varkens. Die hadden wel een afgebakend terrein maar hadden verder alle ruimte om te scharrelen en te vroeten. Een stukje verderop was een school met een groep leerlingen een soort sportdag of bergeducatie aan het invullen in de bergen. Gaande weg was er voor ons voldoende afwisseling en afleiding. In het plaatsje Ascain leek het al aardig Spaans te worden door de grote palmbomen die we in de tuinen zagen staan. 
In Urrugne hebben we deze middag nog even een kerk bezocht. Deze was wel heel bijzonder, aan beide zijkanten waren nog drie balkons boven elkaar gemaakt en de kerk had een prachtig plafond. Het leek wel een oude concertzaal, echt bijzonder. We hebben hier ons laatste kaarsje in Frankrijk aangestoken (tijdens de heenweg). 
Vanaf Urrugne zou het nog ongeveer twaalf kilometer wandelen zijn. Eerst nog maar even een cola gedronken op een terrasje en daarna op naar Spanje. Onderweg kwamen we nog langs een verzamelaar van bijzondere kleine oldtimers. Die had echt aparte exemplaren binnen staan. Weer een stukje verderop waren (ik denk) vader en zoon aardappels aan het poten. Met de trekker waren er  geultjes gemaakt en met de hand had de zoon er op gepaste afstand een pootaardappel ingelegd. Vader mocht de aardappels toedekken met zand.

Ja en dan komen we steeds dichter bij de grens met Spanje. We komen ook steeds dichter bij de zee. We merkte het tijdens het wandelen dat er af en toe een licht fris briesje door kwam. Na de cola pauze in Urrugne hebben we tot in Spanje geen pauze meer gehouden. Of het door dat frisse briesje kwam of toch de drang om die grens met Spanje over te steken weet ik niet. Toen we eenmaal die grens gepasseerd hadden zijn we maar meteen een terrasje gaan ‘zoeken’. Dat terrasje hadden we snel gevonden. Het was op iets meer dan een kilometer afstand van ons hotel (€50,- via Booking). Op dat terras mochten we dan eindelijk ons Spaans (waar we zo lang op geoefend hadden) in de praktijk gaan brengen: ‘dos cervezas por favor’(twee bier alstublieft). En met toen al bijna 40 km in de benen smaakte deze eerste ‘cervezas’ heerlijk. Om de taal te oefenen hebben we nog maar een keer besteld. 
Daarna zijn we naar ons hotel gelopen dat echt midden in het centrum van Irun ligt. Man, man, man, wat een drukte was het daar toch. In de laatste 65 dagen heb ik het nergens zo druk gezien als wat ik vanmiddag meegemaakt heb. We hadden ons niet voorbereid op deze drukte in Irun (+/- 62.000 inw.).  Dat is even schakelen maar heeft ook zo z’n voordelen. In deze stad zijn heel veel eetgelegenheden en we waren sowieso later dan gisteren dus die eetgelegenheden waren ook open. We hebben heerlijk buiten gegeten op een groot plein. Daarna nog snel even langs de supermarkt om wat versnaperingen voor de avond te regelen want ik had tot die tijd nog geen tijd gehad om mijn verslagje te maken. Nu dit nog even afronden, na kijken en proberen de foto’s met de juiste locatie erop te zetten en dan ga ik (wat Ton nu al doet) ook slapen.

Groeten en graag tot morgen,

Alfons 

https://www.relive.cc/view/vQvxpLxrM9v