Dag 76 dinsdag 16 mei 2023 Cóbreces - Pesués 34,5 km
Een heerlijke ‘droge’ wandeldag vandaag over heel diverse ondergronden.
Vanmorgen stond er een heerlijk ontbijtje klaar in onze albergue El Pino. Na het ontbijt heb ik mijn schoenen nog eens goed bekeken voordat ik ze aan deed. Zouden ze het vol houden tot het einde van mijn tocht? Vooral van de hak van mijn linker schoen is niet veel meer over. Ik loop nu eigenlijk op een paar halve zolen. Maar ja, wat wil je? Gisteren heb ik mijn 2300e kilometer van deze Camino gelopen. We hebben er nog ruim 500 te gaan.
Bij het buitenstappen van de alberge leek er een klein spatje regen te vallen maar dat zette gelukkig niet door. Het was wel bewolkt maar er zaten ook wel wat lichtere plekken in die bewolking. De tocht ging al vrij snel richting de kust. We kwamen bij een klein strandje. Direct na dat strandje moesten we even flink klimmen om over een klif weer terug een stukje het binnenland in te gaan. Daar liepen we door leuke kleine dorpjes. In het dorpje Comillas hadden we onze eerste pauze. In dat zelfde dorpje hebben we eindelijk weer eens een kaarsje aan kunnen steken. Na Comillas kwamen we na een half uurtje bij een lang zandstrand. De route liep eigenlijk niet over dat strand maar wij kozen ervoor om de route even los te laten en wel een paar kilometer over het strand te lopen. Aan het eind van dat strand moesten we een klif over en we dachten dat we na die klif weer over het strand verder konden. Op de satellietbeelden van Google Maps leek het een heel breed strand te zijn. Vanaf de klif was niet duidelijk te zien of we ook werkelijk overal over het strand konden lopen. Toen we eenmaal beneden op dat strand liepen zagen we dat het vloed aan het worden was. Het plaatje van Google Maps was bij de eb situatie vastgelegd. Er was een rotspartij waar we voorlangs moesten maar de waterlijn raakte al regelmatig die rotsen. Toen we eenmaal bij die rotsen aankwamen was het twijfelachtig of we hier wel droog langs zouden komen. Ik ben als eerste van rotsblok naar rotsblok gestapt. Ik moest mezelf met mijn wandelstokken in balans houden maar met een flinke stap van ruim een meter kon ik met bijna droge voeten verder. Ton kwam na mij en Ton heeft iets kortere benen dan ik. Die ene grote stap was voor Ton net te ver en hij moest dus even tot z’n knieën door het water. Hij was er ook snel weer uit maar had niet kunnen voorkomen dat er wat water in z’n schoenen was gelopen. Gelukkig waren ze niet helemaal vol gelopen. Voetzolen en tenen waren volgens Ton nog droog zodat hij er de resterende 13 km nog wel mee verder kon zonder z’n voeten kapot te lopen. Het is natuurlijk niet de bedoeling om met natte voeten te gaan wandelen maar dergelijke uitdagende acties maken de tocht wel leuk. Nadat we die rotspartij gepasseerd waren hebben we nog ongeveer 3 km over dat strand gelopen. Aan het eind van dit strand hebben we bij een camping nog wat gegeten.
Vanaf de camping ging de route weer een stukje bij de kust vandaan. We zouden weer in de buurt van de snelweg komen. Het viel ons op dat de snelweg hier veel minder druk is dan een paar dagen geleden in de buurt van Laredo. We lopen steeds verder richting het westen en daar zijn steeds minder grote steden waar het verkeer naar toe gaat of vandaan komt. Doordat het rustiger is op die snelweg overheerst het geluid ook veel minder. De paden en de natuur werden voor ons ook steeds mooier. We komen nu in de buurt van het berggebied Picos de Europa. Doordat de bewolking nog vrij laag hing hadden we er nu nog geen goed zicht op. Morgen wordt er een mooie zonnige dag voorspeld. Met helder weer zouden we meer zicht op dat bijzondere kalksteen berggebied moeten hebben.
Eind van de middag hadden we nog wel een bijzondere ervaring. We volgde netjes de route en liepen over een parkeerplaats met picknicktafels. Bij het verlaten van die parkeerplaats kwam er een politieauto aan die langzaam de parkeerplaats op kwam rijden en bij ons stopte. Één agent stapte uit en begon ons in het Spaans aan te spreken. We snapte er niks van. Hadden we iets verkeerd gedaan? Mochten we daar niet lopen? Wij wisten het niet. Toen we hem duidelijk gemaakt hadden dat we uit Nederland kwamen pakte hij z’n telefoon en begon vooraf ingesproken Engelse teksten af te spelen. Met die teksten werd verteld dat zij een speciale eenheid van de politie zijn die pelgrims naar Santiago bij staan. Dus als ons iets overkomt dan kunnen we 062 bellen en dan komen zij opdraven (althans, zo hebben wij het begrepen).
Vanavond slapen we in een Hostal in Pesués. Hier hebben we zojuist even heerlijk gegeten, met de nadruk op even. Je had je bord amper leeg en je bord werd onder je neus vandaan gehaald en dan kreeg je meteen de volgende gang al geserveerd. We konden pas om half negen aan tafel maar iets over negen konden we ook weer van tafel.
Morgen gaan we naar EcoHostel La Casa Verde in Poo de Llanes. Dat zal weer een etappe van ongeveer 30 km zijn. Daarna zullen we waarschijnlijk nog twee dagen langs de kust de Camino del Norte blijven volgen. Daarna willen we via de Camino Primitivo (één van de oudste routes) naar Santiago wandelen.
Groetjes en graag tot morgen,
Alfons
Even een tip voor je schoenen.
Ik had indertijd het zelfde probleem met de hakken en heb in Irun er nieuwe onder laten zetten. In de meeste Spaanse steden is wel een schoenmaker die dit voor je kan doen. Je kunt er gewoon op wachten, bij mij waren ze 10 minuten per schoen bezig en het heeft mij 8 jaar geleden maar 12,50 euro gekost.
Ben benieuwd inderdaad of je schoenen het vol gaan houden. Zou wel mooi zijn. Haha, en op “halve zolen” lopen, da’s ook iets. Zo waan je jezelf toch een klein beetje in de buurt. Ik bedoel natuurlijk het “Halve Zolen Pad”. Ook een mooie ervaring zo met de politie. Dat doen ze dan toch wel weer goed, die Spanjolen😂. En ook een mooi vooruitzicht om via de Primitivo je einddoel te gaan halen. Super benieuwd hoe dat gaat worden. Zo, nu weer lekker m’n mandje in. Voor jou ook een goeie welterusten en morgen gezond weer op. Tot dan👍