Dag 79 vrijdag 19 mei 2023 Ribadesella - Villaviciosa 36 km

Gisteren had ik mijn verhaaltje iets te vroeg online gezet want het mooiste van de dag (voor mij) gebeurde om iets voor tienen op die avond.
Vandaag droog begonnen, daarna miezer regen overgaand in serieuze regen. Maar ook hier in Spanje komt na regen zonneschijn!

Gisteren was het hemelvaartsdag. Tijdens het typen van mijn verslagje luister ik vaak naar ‘De staat van Stasse’ op Radio 2, zo ook gisterenavond. Er werd een oproep gedaan om op die hemelvaartsdag iemand de hemel in te prijzen en daar een passend nummer bij te noemen. Ik dacht meteen aan Henriëtte en het nummer ‘Ik kan het niet alleen’ van De Dijk. Na een uur naar die uitzending geluisterd te hebben dacht ik dat ik ook maar eens een appje moest sturen. Tijdens mijn Camino heb ik al vaker met Stefan Stasse van dat programma gebeld en zo kwam ik ook gisterenavond nog net voor tien uur in de uitzending. Ik heb er een video van gemaakt die ik nog op deze reislogger gezet. Ton en ik vonden het hartstikke leuk om op deze manier weer even in contact te zijn met ons thuisland. De video staat onder het kopje videos’s

Vanmorgen weer op tijd uit de veren om aan onze laatste dag op de Camino del Norte te beginnen. We hadden nog wat puddinkjes, jus d’orange en een paar bananen over die deze morgen als ontbijt door mochten gaan. En er was oploskoffie in ons appartementje. Voor acht uur waren we op pad. Het was bewolkt en het dreigde te gaan regenen. Na een uurtje hebben we regenhoes al over de rugzak gedaan maar het regende te weinig om de poncho al voor de dag te halen. Onderweg kwamen we door een dorpje waar een heel creatieve schilder verschillende mooie muurschilderingen had aangebracht op muren. 
Verder loop je onderweg in gedachten en door een reactie van mijn jongste zus Harriette gisteren vond ik het wel leuk om die eens even te bellen. Harriette woont in New York en is nu even in Nederland. Ze was bij mijn oudste zus Carien dus als ik bel heb ik er twee in één keer aan de lijn. Ik had ze net niet wakker gebeld. Ik liep met mijn oortjes in en tijdens het wandelen heb ik bijna een half uur met mijn zussen bij kunnen kletsen. Het was super fijn om ze weer eens te horen. Ondertussen kwamen we langs een albergue waar volgens mij elke pelgrim een plankje krijgt waar je dan je woonplaats op mag schilderen. Het was een zeer bijzondere manier om je terrein af te bakenen. Het café of restaurant waar we de rest van ons ontbijt in zouden vullen kwamen we maar niet tegen. Als er al een gelegenheid was dan was deze gesloten. Rond elf uur hadden we dan toch een tentje gevonden waar even een broodje en koffie konden bestellen. Tot die tijd was het redelijk droog gebleven. Tijdens onze pauze begon het dan toch te regenen en hebben we besloten om de poncho maar aan te doen. 
Na anderhalf uur door de regen te hebben gelopen waren we toe aan de volgende pauze. Bij dat café kwamen we Argentijn Daniël tegen die we een paar dagen geleden ook al ontmoet hadden. Terwijl wij onze pauze namen was hij weer vertrokken. Het begon op dat moment wel stevig door te regenen. Na de ergste regen afgewacht te hebben zijn ook wij maar weer vertrokken. De intense regen werd van lieverlee minder en iets na tweeën stopte het met regenen, precies zoals Ton op de app gezien had. Tijdens dat deel van onze route hebben we ongeveer een uur samen gelopen met de Nederlandse Elise. Was ook weer een bijzonder iets. Elise liep met twee andere dames uit Duitsland. Op het moment dat wij ze inhalen spreken we ze even aan. Ik hoorde de Duitse taal dus dacht dat ze alle drie uit Duitsland kwamen. Aan Elise vraag ik in het Engels waar zij vandaan komt en krijg als antwoord ‘New Zeeland’. Ik krijg de vraag terug, ‘and you??’ ‘Holland’. En meteen begint ze in het Nederlands ‘oh, dan zijn jullie die twee Nederlanders die vanuit huis vertrokken zijn’. Ze had al over ons gehoord in een slaapadres. In de regen, tijdens het kletsen loopt ineens Argentijn Daniël zo’n 100 meter voor ons. Hij was erg in gedachten en liep per ongeluk een wegwijzer voorbij. Dan is het leuk als je hem met zijn naam kan roepen en dat hij de route moet volgen. (Hij heeft nog gevraagd om dit niet in het verslag te zetten maar hij vroeg dat in het Spaans en dat kon ik niet verstaan).

Zoals ik in mijn voorwoordje al zij komt ook hier in Spanje na regen zonneschijn. We waren weer helemaal opgedroogd toen we rond vijf uur bij ons slaapadres aankwamen. Bij die alberge zat ook de Italiaanse Dominico (van een paar dagen geleden) al binnen en eenmaal op onze kamer kwamen we de Franse Serge tegen die er ook blijft slapen. Toch wel bijzonder, mensen die je een paar dagen geleden niet kende nu bijna als vrienden begroeten. 
Ik zit nu dit verslagje onder het genot van ons PM te typen en we eten ook weer ergens in dit dorpje Villaviciosa. 
Morgen gaan we op weg richting Oviedo. Die stad zelf licht voor ons te ver weg om in één dag naar toe te lopen dus hebben we een kamer geboekt in het plaatsje Noreña. Dit zou weer zo’n 30 kilometer worden. We hebben er zin in om aan de Primitivo te beginnen en zijn benieuwd wat dit laatste deel van onze tocht ons gaat brengen.

Groetjes en graag tot morgen,

Alfons

https://www.relive.cc/view/v8qVQNJoe76