Dag 86 vrijdag 26 mei 2023 San Julián (Asturië) – A Fonsagrada 25 km

Vandaag weer een mooie tocht met mooi weer, nog 150 km naar Santiago de Compostella…..

Deze dag zijn we rustig op gang gekomen. Om half acht zaten we met de Zuid-Afrikaanse Delme en Kim Linscott aan het ontbijt in de Albergue San Julián Rurales van Mynhardt en Séan. We hebben nog lekker wat bijgekletst voordat we iets over half negen vertrokken. De etappe van vandaag was niet zo heel lang en we deden het dus op ons gemak. 
De droevige berichten die ik gisteren te verwerken kreeg heb ik even een plaatsje gegeven in mijn rugzak. Ik draag ze heel mijn tocht mee en mijn rugzak komt ook meerdere keren per dag open dus vergeten doe ik het zeker niet. Fijn dat veel mensen me een hart onder de riem steken met een reactie op deze reislogger! Dat doet me goed en geeft me de kracht en energie om mijn tocht de komende week goed af te ronden. Ik heb geprobeerd weer intens te genieten van alles wat op mijn pad komt. Op sommige dagen heb ik een deel van de dag oordopjes ingehad met wat muziek erop maar vandaag bewust niet. Ik wilde de vogeltjes weer horen fluiten, het ritme van onze wandelstokken op de grond horen tikken, de voetstappen op de grindpaden, het kraken van mijn rugzak achter in mijn nek horen.
Toen we deze ochtend begonnen stond er een koude wind maar na een half uurtje kwam de zon er goed door en voelde het meteen wat warmer aan. Doordat we het eerste uur vooral moesten klimmen bleven we sowieso wel op temperatuur. Na ongeveer twee uur hadden we onze eerste pauze in een heel klein karakteristiek cafétje. De koffie was niet helemaal super maar verder wel even leuk om daar te zijn. Na een koffie en een broodje konden we er weer wel even tegenaan. Toen we buiten kwamen ontmoete we Canadeese Pascal nog even. In het cafétje hadden we ook Delme en Kim weer ontmoet waarmee we eerder in de ochtend aan het ontbijt zaten. Het is telkens weer leuk als je pelgrims ontmoet die je een dag of een paar dagen eerder ook al gesproken hebt. 

In de middag hebben we nog even een korte maar stijle klim moeten maken naar het dorpje A Fonsagarda. Vanaf dit dorpje was het nog zo’n 3 km naar ons slaapadres. Het was nog geen drie uur in de middag maar toch vonden wij het al wel tijd voor de VMB (vrijdag middag borrel). We liepen aan de rand van het dorpje een cafétje binnen en troffen daar Estefan met zijn vrouw Patricia en dochtertje Layla. Met Estefan hebben we gisteren in de Albergue gegeten en nog best een tijd nagepraat. Zijn vrouw en dochtertje sliepen op een ander adres. Hij vertelde ons een zeer bijzonder verhaal. Zijn ouders zijn Spaans en zijn veertig jaar geleden geëmigreerd naar Zwitserland. Één van de Camino routes kwam vroeger bij zijn ouders thuis door het dorp. In de vakanties waren ze altijd in Spanje en zag Estefan die pelgrims lopen. Dat heeft hem er toe gezet om die tocht ook eens te lopen maar dan wel vanuit de plaats waar hij op dat moment woonde. In 2018 zij hij tegen zijn werkgever dat hij in 2019 de Camino zou gaan lopen. Hij vroeg of hij na zijn tocht weer bij die werkgever terug mocht komen werken. Zijn besluit stond vast om de Camino te gaan wandelen en hij mocht na de Camino terug komen bij zijn werkgever. Zijn vrouw had haar baan opgezegd, ze hebben alles wat ze hadden verkocht en ze zijn met z’n tweeën met de rugzak gaan lopen vanuit Gallenkirch in Zwitserland. Na een aantal weken zaten ze in een restaurantje te lunchen. Terwijl zij zaten te lunchen vertrok er een man uit dat cafétje en die zij terwijl hij achter hun doorliep ‘jullie zijn nu met twee maar komen met drie terug’. Ze hebben de man niet aan kunnen kijken (hij was meteen vertrokken) en ze vonden het een rare opmerking. Ze hebben de Camino in ongeveer 75 dagen gelopen naar Santiago de Compostela. Toen ze terug in Zwitserland kwamen bleek Patricia zwanger te zijn. Pas een hele tijd later moesten ze terug denken aan die man in dat cafétje. En nu lopen ze samen met hun 3 jaar oude Caminodochtertje Layla de Camino. Layla mag dan in een rugzak zitten bij één van de ouders en de ander draagt een rugzak met spullen. Ze hebben ook een koffer met spullen bij maar daarvoor maken ze gebruik van een dienst die koffer naar het volgende slaapadres brengt. We zullen ze de komende dagen nog wel vaker gaan ontmoeten denk ik want de locaties om te slapen zijn op dit deel vande route best beperkt. Je blijft dan telkens toch een beetje dezelfde mensen ontmoeten of je moet er een etappe van 40 km tussendoor doen. Dat zijn wij zeker niet meer van plan. Voor de komende dagen hebben we de slaapadressen al vast gelegd en het blijven etappes onder de 30 km (denk ik). Morgen denken we een slaapplaats te hebben in Castroverde maar de bevestiging moeten we nog afstemmen.

Groetjes en graag tot morgen,

Alfons

https://www.relive.cc/view/vdORQApAKrv