Dag 89 maandag 29 mei 2023 Lugo – As Seixas 29 km

Vandaag een hele mooie wandeldag met aan het eind dan eindelijk die lang verwachte hereniging met onze dames. Nog 68 km naar Santiago de Compostella.

Man, man, man, wat was dat vanmorgen heerlijk wakker worden met de wetenschap dat ik vandaag Henriette eindelijk weer vast kan houden. Voordat we op pad gingen hadden we gelukkig nog een goed ontbijt genuttigd in ons hotel.
We hadden ons weer niet goed genoeg voorbereid want we gingen op pad zonder proviand. Pas na 15 km hadden we een gelegenheid waar we weer wat konden eten en drinken. Daar hebben we maar wat meer tijd voor genomen. We hadden wel een beetje een planning waar we vandaag zouden willen eindigen maar ook weer niet een exact adres. Bij het vast leggen van ons slaapadres had ik een foutje gemaakt en dat adres bleek zo’n 11 km van de route af te liggen. Wat waren wij blij dat Henriëtte en Lisette met de auto onderweg zijn. Het maakte voor ons nu niet uit waar we precies zouden stoppen want zij pikken ons op de route op en dan kunnen we relaxed met de auto mee rijden naar het Pension.

We zijn uiteindelijk rond half vier gestopt bij een Albergue in As Seixas, een heel klein gehuchtje. Bij die Alberge hebben we eerst maar weer ons PM voor die dag geregeld en ondertussen op de telefoon kijken hoe ver Henriëtte en Lisette nog bij ons vandaan waren. Die zouden volgens onze info (‘find my iphone’) om kwart over vijf bij ons kunnen zijn. We twijfelde nog even om nog een stukje door te lopen maar doordat er op de komende kilometers geen café of restaurant aangegeven stond zijn we toch maar bij die Alberge blijven zitten. En wat duurt het dan toch lang voordat ze er werkelijk zijn. Iets over vijf komt daar ineens Domenico het terras op lopen. Weer een super leuke ontmoeting nadat we hem een dag gemist hadden. We vertelde ons verhaal en dat Henriëtte en Lisette er binnen tien minuten zouden zijn. Ik had meteen een cameraman door mijn telefoon aan Domenico te geven en het zijn prachtige beelden (al zeg ik het zelf). Wat waren we blij om elkaar weer te zien en vast te kunnen houden, tranen van geluk!!

We hebben bij die Albergue eerst samen nog gezellig een drankje genomen. We waren zo blij en gelukkig dat we amper woorden hadden om wat eerst te vertellen. Gewoon elkaar vast houden, voelen. In het ‘normale’ leven vergeet je bijna hoe bijzonder het is. Elkaars warmte voelen. Ik heb zo intens genoten van dit moment van deze Camino. Na een korte autorit kwamen we aan bij ons pension waar we deze morgen nog een extra kamer geboekt hadden. We slapen nu in het plaatsje Palas de Rei. Het was op ruim 10 kilometer afstand van de plek waar wij op onze route zaten. Toen we in Palas de Rei aankwamen schrokken we bijna van het aantal pelgrims die we daar zagen. We bleken op de zeer drukke Route Frances terecht gekomen te zijn. Alles in dit dorp is ingesteld op het ontvangen van pelgrims. Deze drukte aan pelgrims heb ik nog niet eerder meegemaakt in die 89 dagen dat ik van huis ben. We hebben er gelukkig een leuk pension en daar hebben we ook lekker en gezellig gegeten. Het plan was eerst om ons terug te laten brengen naar de route waar we vanmiddag zijn opgehaald. Van daaruit zou het nog 67 km zijn naar Santiago. Hier in het dorp staat een zuil waarop 68 km tot Santiago staat. We hebben ons plan dus aangepast en vertrekken morgen van hieruit naar Santiago de Compostella.

Onze bestemming voor morgen staat nog niet vast. We zijn nu erg flexibel nu we onze dames in de nabijheid hebben met een auto. Het plan is dat ze ons door de dag heen een paar keer opzoeken en dat wij netjes al onze meters blijven wandelen tot Santiago.

Groetjes en graag tot morgen,

Alfons

https://www.relive.cc/view/v1OwGMDk2EO