Dag 90 dinsdag 30 mei 2023 Palas de Rei – Arzúa 29,5 km

Ook vandaag weer een heerlijke wandeldag, het leek wel dat we vleugels hadden zo lekker dat het ging. Nog 38 km tot Santiago de Compostella……

Na een heerlijke (maar iets te korte) nacht samen met Henriëtte hebben we eerst vanmorgen in ons pension ontbeten. We werden vanmorgen al vroeg wakker van de eerste pelgrims die al voor zes uur bij ons pension langs kwamen. Vlak voor ons pension was een soort fontein met een Jakobusbeeld. Een grote groep pelgrims ging rond de fontein staan en zongen gezamenlijk een pelgrimslied.

Ton en ik zijn rond half negen vanuit ons pension gaan lopen. Het was voor ons meteen een heel andere ervaring doordat we nu op de Camino-route Frances liepen. Wat een drukte!! Ton en ik hebben jaren geleden verschillende Kennedy-marsen gelopen in Nederland. Daar had dit ook veel van weg. Zo veel mensen die met een grote, kleine of geen rugzak allemaal dezelfde kant op wandelen. De ene loopt wat makkelijker dan de ander. Tot gisteren vroegen we aan bijna elke wandelaar die we passeerde uit welk land hij of zij vandaan kwam. Dit hebben we vandaag nog wel een paar keer gedaan maar alleen bij de wandelaars die ongeveer hetzelfde tempo liepen als wij. We hebben van het moment dat we thuis vertrokken zijn altijd gezegd, ‘ieder zijn eigen Camino’. Ik kan niet bepalen of oordelen of iemand zijn Camino op de juiste manier invult. We hebben vandaag heel veel verschillende pelgrims gezien. Groot, klein, ‘dik’, ‘dun’, snel en sommige iets trager maar vooral ook heel veel verschillende nationaliteiten wat we dan aan de kenmerken op hun bepakking konden zien. Ik vind het leuk om deze laatste paar dagen in deze drukte te lopen maar ben ook heel blij dat het al die tijd van tevoren veel rustiger was.

Rond de middag hadden we met Henriëtte en Lisette afgesproken om te lunchen in het dorpje Melide. Daar waren verschillende zaakjes waar ze als specialiteit octopus (voor mij inktvis) op de kaart hadden staan. Dit had niet mijn of onze voorkeur en we zijn maar bij de buren op het terras gaan zitten. Daar hebben we heerlijk gegeten zodat we na de middag ook nog wat meters konden maken. Leuk dat we daar op het terras Domenico (de filmmaker van gisteren) weer even ontmoet hebben. 

Voor de middag was het perfect wandelweer met in het begin wat mist en weinig zon. Na de middag kwam de zon er flink door en werd het in het open veld best warm. Gelukkig ging de route vooral door bosrijk gebied zodat we schaduw hadden van de bomen. 

Eind van de middag (half vier) kwamen we aan in Arzúa. Daar hebben we samen met onze dames ons PM ingevuld. Vanuit Arzúa zijn we met de auto naar ons tijdelijke onderkomen (een appartement) op 5 km afstand van Santiago de Compostella gereden. Morgen worden we weer in Arzúa gedropt om daar verder te gaan aan onze tocht. 

Het einde van deze tocht komt steeds dichter bij. De laatste dagen loop ik vaak terug te denken aan hoe ik er ooit toe gekomen ben om dit te gaan doen en wat het me gebracht heeft. Het plan om ooit de Camino vanuit huis te doen had ik al wat langer. Als ik ooit de kans zou krijgen….. Het is eigenlijk begonnen op de 60 jarige trouwdag van ons pa en ma (24 februari 2022). Dat was de dag dat Rusland (Poetin) de oorlog met Ukraine begon. Dit had zeer grote invloed op de energieprijzen. Voor ons bedrijf had ik voor meerder jaren flinke volumes gas ingekocht om de kassen mee te kunnen verwarmen. Op een bepaald moment heb ik er voor gekozen om +/- 60% van dat volume van 2023 tegen een hogere prijs terug te verkopen. Dit hield in dat we 60% van onze kassen niet zouden verwarmen in 2023 en daar groenbemester zouden zaaien i.p.v. komkommer, tomaten of paprika’s telen. Het kwam er op neer dat er dit jaar minder arbeid nodig zou zijn voor de teelten. Ik zei tegen Henriëtte dat ik dacht dat ik wel even gemist kon worden in de kas. ‘Oh, dan wil jij je Camino gaan lopen zeker?’ zei ze. Ik had al vaker aangegeven dat ik dit van plan was als ik ooit die gelegenheid zou krijgen. Na een paar nachtjes slapen waren we het er overeens. En zo zijn we er vanaf vorige zomer naartoe gaan werken dat ik begin maart 2023 aan mijn Camino zou kunnen beginnen. 

Nu vandaag ben ik 90 dagen van huis en heb ik al heel veel stappen gezet. Mijn grootste stap van heel deze Camino was dan toch vorig jaar op het moment dat ik het rond ging vertellen tegen familie, medewerkers en vrienden. Het was bijna net zo’n grote stap als negen jaar geleden toen we besloten hadden om de omschakeling naar biologisch telen in gang te zetten. En ja, als ik dan A zeg dan moet ik ook B zeggen. Er is veel voorbereiding aan vooraf gegaan. Ik zou alleen vertrekken en zou vanuit huis naar Santiago de Compostella lopen. Ik gaf mezelf daar zo’n honderd dagen voor. Dat lopen zat ik niet zo over in, 25 km per dag moet wel lukken dacht ik. Waar ik me het meest zorgen over maakte was de heimwee. Ik was nog nooit langer dan 14 dagen van huis geweest en dan waren er Henriëtte en Ilse en Bart altijd bij. Dat moest ik nu loslaten. Die heimwee was zeker met Henriëtte wederzijds, anders komt ze me niet twee keer opzoeken tijdens mijn Camino. Wat was ik gisteren toch weer blij om haar vast te kunnen pakken! 

Komende dagen probeer ik nog meer van mijn gedachten met jullie te delen. Ook voor jullie als lezers van mijn verhaaltjes nadert het einde van deze Camino. Bij velen ben ik de laatste maanden een klein onderdeeltje van het dagelijkse leven geworden. In de leuke reacties die ik krijg lees ik of hoor ik soms dat ze pas gaan slapen als ze mijn verhaaltje gelezen hebben. Van andere hoor ik dat het in de morgen een vast ritueel is geworden: computer op starten, koffie zetten en dan rustig mijn verhaaltje lezen en genieten van de foto’s die ik daar dan weer bij geplaatst heb. In het begin van mijn Camino kreeg ik al reacties dat ik de lat vrij hoog had gelegd met het maken van deze verslagjes. En dat klopt ook, ik ben er elke avond zo’n twee uur mee bezig om te proberen weer een fatsoenlijk verslagje (eigenlijk mijn eigen dagboek) de ‘lucht’ in te sturen. Dit heb ik al 90 dagen met heel veel plezier gedaan en blijf dit de komende weken nog doen tot dat ik weer thuis ben. 

Mijn eerste doel van deze tocht was voor mezelf die uitdaging aan te gaan om naar Santiago de Compostella te lopen. Een aantal jaar geleden heb ik een donatietocht (Alternatieve vierdaagse, 4x 50 km) voorAlzheimer Nederland gelopen. Dat was een grandioos succes qua donaties. Net voordat ik mijn Camino begon heb ik besloten om ook deze tocht te koppelen aan een inzameling voor Alzheimer Nederland. Ik word volgende maand 55 jaar en dat is de leeftijd dat bij mijn zus Carien Alzheimer is vastgesteld. Ik heb zowat heel de Camino in het gele shirtje van Alzheimer Nederland gelopen. Tot nu toe is er al € 8.263,- gedoneerd. Graag wil ik mijn actie nog eens onder de aandacht brengen. Ik heb mijn verhaaltjes gratis bij jullie in huis gebracht. Zo hebben we tijdens onze Camino ook verschillende keren meegemaakt dat er een dienst ‘gratis’ geleverd werd maar daar stond dan wel een bordje ‘donativo’ bij waarmee bedoeld werd dat je mocht geven wat het je waard was. 

Velen van mijn volgers hebben al een donatie gedaan maar wisten niet wat ze er van mij voor terug zouden krijgen. Misschien heb ik je/jullie wel veel meer laten genieten van mijn tocht dan wat je er van tevoren van verwacht had. Is het je nog een donatie waard?

Hieronder staat de link om eventueel nog een (extra) donatie te doen:

https://www.inactievooralzheimer.nl/fundraisers/alfons-van-den-hoek-2022?utm_campaign=alzheimer-nederland&utm_content=new_donation_owner&utm_medium=email-auto&utm_source=kentaa

Bij voorbaat dank daarvoor!!

Groetjes en graag tot morgen,

Alfons    

https://www.relive.cc/view/vxOQQAz2nMO